Maandag 10 Januari gingen we vroeg ons bedje uit omdat we een weekje Zweden gepland hadden.
We gingen aantal huizen bekijken en we gingen de bank lastig vallen met onze plannen.
Maar als je daar dan toch bent in de winter, dan wil je ook wat leuke dingen tussendoor proberen te doen.
De reis ernaar toe was prima.
We landen netjes op tijd op Stockholm, om vervolgens met de shuttlebus naar de huur auto te gaan.
En daar begon ons eerste dingetje, haha onze auto die we zouden huren, stond niet daar.
Ok geen probleem wat heb je dan voor ons?
Hij kwam eerst met een Audi Q3 maar die mochten we weer niet op het andere vliegveld achterlaten! Vervolgens werd het een Mini Cooper??
Uhm hallo we gaan heel ver naar boven daar ligt iets meer sneeuw als hier en hier lag al redelijk wat.....
Na zuchten en kreunen kwam hij met een BWM M3 4X4 en deze had nog maar 1700km gereden.
Ok ok niet gelijk lachen en ja zeggen, maar eerst afwachten wat ons dat extra gaat kosten en wat voor banden eronder zitten.
De prijs viel reuze mee, dus wij snel die sleutel gepikt en hem buiten opzoeken.
Kan jij hem vinden? Hij moet hier ergens staan.
Een donkere auto, een BMW.
Ik bedoel moet te vinden zijn. Oh wacht daar onder de sneeuw haha.
De banden waren prima, ook voor hogerop in de sneeuw.
Nadat we de auto hadden uitgegraven (20 minuten later) konden we op pad voor rit nummer 1.
Dat was gelijk een goede 3,5 uur rijden.
We wilden dit huis toch wel graag gelijk bekijken.
Het zat op de route naar ons verblijf, dus we hadden een afspraak gemaakt met de makelaar.
Na een hele mooie rit met een tussenstop om even wat te eten, kwamen we daar aan het was al een beetje schemerig, maar omdat daar een dik pak sneeuw lag was het toch nog behoorlijk licht.
We begonnen bij het hoofdhuis en dat zag er prima uit.
Beneden ruimte zat en overal verwarming, een mooie veranda erachter met uitzicht op de bergen en het meer.
Er waren 3 ruime slaapkamers boven, maar 2 kamers waren aan elkaar gekoppeld dus de jongens moesten altijd langs elkaar heen. (Misschien kon dat opgelost worden)
Het huis was dus verwarmd met radiatoren, gestookt met een kachel in de kelder en houtkachels in de woonkamer, top!
We gingen naar buiten om huis 2 te bekijken voor opa en oma.
De grote van het huis was prima maar toen we binnen kwamen was het net zo warm binnen als buiten en lag er een flinke laag ijs op de vloer. Brrrr.
Geen verwarming alleen een openhaard, alles moest verbouwd worden en nergens geen isolatie.
Riool was niet aangesloten en geen badkamer.
Ok ok dus daar zat flink werk in en kostenplaatje aan vast.
Dan stonden er dus nog 3 grote schuren op het land.
Waarvan 1 als opslag stond en daar konden we ook naar binnen.
Prima te doen als opslag.
De andere 2 konden we niet naar binnen, maar langs de buitenkant zag je al dat het verzakt was en eigenlijk niks mee gedaan kon worden.
Sjit jammer al bij al een mooie ligging een goed hoofdhuis, maar als je de biedingen nu al zag en de onkosten wat nog kon komen dan moet je eerlijk zijn naar je eigen en zeggen nee.
In de auto en door naar ons verblijf.
Dat was nog dik 2 uur hogerop, dus we wisten dat we in het donker zouden aankomen.
Dus ook een grote kans zouden hebben op wilde dieren op de weg.
Hoe hoger we kwamen, hoe meer sneeuw er lag, maar met deze auto konden we eigenlijk heel goed doorrijden en amper slipgevaar.
We waren vlakbij het verblijf.
We zagen al plekken die we afgelopen zomer ook hadden gezien, dus we waren lekker aan het rondkijken en ineens zag ik 2 oogjes in de berm achter een pak sneeuw.
Ik denk nee, daar blijven, maar voor ik het wist liep hij de weg op en voor de auto.
Oh oh vol in de ankers voor we het wisten stonden we stil.
Zooo goeie bandjessss, maar wat was het nou??
Het liep nog steeds rond. Het was een vosje die even niet wist waar het heen moest.
We waren aangekomen bij het huisje.
We hadden ons lekker gesetteld, openhaard aan (pyromaan Patrick) en op tijd naar bed.
De andere dag gingen we een dagje genieten in de sneeuw met de sneeuwscooter en daarna even ijsvissen.
Wat een top belevening was dat zeg!
De tocht was magisch en het ijsvissen was fun.
Op woensdag zouden we eigenlijk een husky tocht doen, maar door een storing in Noorwegen kon dat niet doorgaan.
Dat was jammer maar aan de andere kant het gaf ons ruimte om andere dingen te doen.
Zoals naar de banken te gaan in Östersund.
Helaas begon ik (Patrick) ook steeds zieker te worden.
Ik had er al last van voor we weg gingen maar het was allemaal met wat pillen te doen.
Toch de auto in en op naar de bank na 1,5 uur rijden kwamen we in Östersund aan.
Een mooie grote stad waar eigenlijk alles zit.
Wij de bank (Handelsbank) binnen, maar echt verder als de balie kwamen we niet.
Grrr we hebben al 2,5 week mail contact erover.
Ok ok, die man wilden ons echt wel helpen, maar de mensen erachter hadden geen tijd (of zin).
We hebben uiteindelijk wel alles goed ingevuld samen met de balie medewerker en die heeft alles besproken met de mensen erachter.
Gelukkig is alles opgestuurd en is het nu wachten op antwoord van hun.
Daarna hebben we nog even de toerist gespeeld en de stad bekeken en bij de lokale voetbalclub geweest kijken wat voor stadion ze hebben haha.
De donderdag. Het was echt drama weer.
De storing vanuit Noorwegen was met veel regen en wind en plus 4 graden, dus dooi, sneeuw en regen. Geen goeie combinatie om dan maar ook iets te gaan doen.
Uitgerekend die dag was ik ook echt ziek ziek. Ik heb heel de dag als een natte krant op de bank gelegen met de openhaard aan en Netflix waarvan ik eigenlijk niks gezien heb, maar Corina vond het wel lekker even een dagje niks.
Vrijdag ochtend moesten we toch op tijd weer weg omdat we een Covid test moeten hebben voor de vluchten (achteraf hebben we hem nergens hoeven laten zien maar vooruit..)
Billen knijpen op de uitslag want ja was ik positief of niet.
Netjes kregen we allebei ons reiscertificaat en beide negatief.
Die stokjes gaan nog dieper dan in Nederland en ze laten hem nog 10 seconden in je neus zitten ook!
Ook waren we er vroeg om nog even naar een andere bank te gaan voor we weer naar huis zouden gaan.
Ik voelde me nog niet echt best, erg hoesten snotteren en alles zat dicht.
Ik was gewoon knetter doof (niet selectief zoals Corina altijd zegt) maar toch maar die pillen er weer in want we moesten toch naar huis.
Er was donderdag in de avond en nacht wel weer een pak sneeuw gevallen, dus het was weer oppassen.
We kwamen uit bij de Swedbank, dat was precies de andere kant van de munt.
Hun hielpen ons met alles en deden echt hun best om alles te regelen.
Na een dikke 1,5 uur, liepen we tevreden naar buiten en konden we richting het vliegveld.
Sleutel van de rentalcar ingeleverd, deze moest in een gat van de balie gedropped worden.
Inchecken op Östersund, vliegveld leek uitgestorven haha.
Koffer bij de Self scan drop off.
Hierna wachten tot het rolluik open ging om door de security check heen te komen.
Vlucht 1 was kort en een half gevuld vliegtuig, snel de grote koffer ophalen en door voor vlucht 2.
Kwartier voor we konden boarden waren we er, prima timing.
Vlucht 2 ging super vlot, op Stockholm werden we gevraagd voor de covid checks.
Yes dachten we! Toch niet voor niets gedaan.
Corina had de testen nog niet uit de tas of de medewerker zei al dat we konden doorlopen en boarden.
Als eerste waren we uit het vliegtuig in Amsterdam.
De koffer kwam ook vrij vlot dus konden we de shuttlebus naar de parkeergarage pakken en het laatste stukje van de reis ging snel.
Wat waren we blij om thuis te zijn, weer lekker bij de kinderen en ons eigen bed.
Dat bed hebben we veel gezien want zowel ik als Corina werden goed ziek (nee geen Corona)
En wat nu? Nou ons huis is definitief verkocht! Joehoee!!
Dus dat word inpakken want 16 feb staat de verhuiswagen voor de deur.
Reactie plaatsen
Reacties