Het laatste bericht was dat we een camping hadden gevonden.
En wat voor schitterende camping.
Echt een pareltje verstopt in de bossen van Zuid Lapland, heerlijk om mensen te zien genieten van JOUW camping!
Zo gek, af en toe kijken we elkaar aan van 'is het waar? Hebben we een camping??'
In de afgelopen periode is er veel gebeurd.
We maken lange dagen van 08:00 tot 21:00 maar we doen dit met een glimlach, zeker als we de mensen zien genieten.
Helaas hebben we ook een minder moment gehad, 3 dagen voor Dylan zijn 9e verjaardag hebben we afscheid moeten nemen van onze trouwe vriend.
Het ging snel bergafwaarts met hem, in de nacht was hij veel aan het janken in zijn slaap, dan gingen we er ook gelijk uit om hem te laten plassen.
Overdag hoorde je hem niet qua pijn, dan kwam hij altijd kwispelend naar je toe als de jonge pup die hij af en toe nog in zijn kop was.
Hij liet zijn urine bijna gelijk lopen nadat hij had gedronken, stonk uit zijn bek, vermagerde heel erg.
We zijn toen naar de dierenarts hier een uur vandaan gegaan, deze werd ons aangeraden omdat het een hele goede was.
Nog voor we er naar toe gingen hebben we hem nog even een mooi momentje gegeven aan het water en heeft hij nog heerlijk kunnen rollenbollen als een jonge pup door het gras, alsof hij het aanvoelde dat het misschien wel zijn laatste moment kon zijn.
Daar aangekomen dacht ze aan acute nierfalen.
Bloed laten afnemen en de kinderen al een beetje voorbereid dat het wel eens het laatste moment met hem kon zijn.
Normaal zou het 25 minuten duren voor ze de uitslag had.
Bij ons duurde het 45 minuten, ze dacht dat ze zijn bloed hadden verwisseld met een ander omdat zijn bloedwaardes perfect waren.
Toch was hij inmiddels al zwaar uitgedroogd, we konden nog ervoor kiezen om naar een dierenziekenhuis te gaan, 4 uur verderop, mega duur, veel stress en grote kans dat we het dan nog niet zouden weten wat hij mankeerde.
We hebben toen uiteindelijk de moeilijkste beslissing ooit moeten maken en gezegd dat het zo beter is voor hem.
Zelfs de jongens zeiden dat het beter was, met pijn in onze harten hebben we afscheid van hem genomen.
We mochten hem net zo lang koekjes en snoepjes geven tot hij niet meer kon door de eerste slaapspuit.
We hebben hem nog even laten voelen hoeveel hij voor ons betekenden en dat hij echt bij ons gezin hoorde, kusjes, knuffels, aaien over zn kop en achter zijn oren.
Jeetje wat was dat moeilijk zeg om hem te laten gaan..
Toen we naar huis reden zagen de jongens nog een wolk wat op een hond leek, dus we zeiden al gelijk 'dat is Maico die laat weten dat het goed is zoals het is gegaan'
Onze papierversnipperaar, onze buurtwacht, onze sneeuwhapper, onze jonge pup die altijd rond avondeten nog een gek uurtje kreeg, onze kroelkont die het liefst in je broekzak kroop als je op de bank zat.
We zullen je nooit vergeten ouwe boef.
De jongens hebben allebei een mooie herinnering van hem, Jayden een ketting waarin de foto van Maico is gegraveerd en Dylan een lamp in de vorm van een hondenbot waar 5 foto's van Maico op staan.
Sinds een paar dagen is hij weer thuis bij ons, in urn helaas maar hij is weer waar hij hoort te zijn.
Bij de mensen die van hem houden.
De camping en ontwikkelingen hebben ook niet stil gestaan deze periode.
Ons Zweedse ID kaart.. mjah dat was nog een dingetje.
Ze zeiden dat dat 10 werkdagen zou duren.
Uiteindelijke heeft dat meer dan 25 werkdagen geduurd.
We gingen de ID kaart ophalen en daarna gelijk door naar de bank voor ons BankID!
Inmiddels hebben we ons BankID geregeld gekregen en konden we eindelijk ons kassasysteem aanvragen.
Jeetje wat is dat een verademing zeg, geen facturen meer maken voor iedereen die op de camping komt die geen contant geld heeft, niet meer kijken of de facturen zijn binnen gekomen zodat je ze kan afboeken.
Swish hadden we gelijk dezelfde dag nog aangemaakt toen we ons BankID hadden gekregen want dat was voor de Zweden al een uitkomst, soort tikkie alleen dan met een QR code.
Het huur huis is inmiddels ingericht en al, grotendeels door opa oma gedaan omdat wij druk bezig waren op de camping.
We hebben allemaal een eigen plekje in het huis en genoeg ruimte voor 6 personen en niet te vergeten maar een paar honderd meter van de camping vandaan.
Dus als er wat is op de camping snachts dan zijn we er binnen 3 minuten.
Het servicegebouw heeft nu mooie douchecabines, waar tot nu toe iedereen die hier al eerder is geweest super blij mee is.
De nieuwe gasten weten niet beter dan dat dit er al stond.
Ook hebben we de kleine zomerstuga's een opfrislook gegeven door een nieuwe verflaag wat hard nodig was.
De kinderen zijn nog een weekje wezen wennen op school.
Ohhhh wat is dat gaaf om je kinderen met een giga glimlach uit school te zien komen!
In NL was Jayden niet altijd happy maar hier ohhh wat een rust straalt hij nu uit als hij uit school komt.
Hij begint met opstaan om 6 uur, ja je leest het goed, 6 uur.
Dan ontbijt hij rustig en kijkt hij of zijn telefoon en oordopjes opgeladen zijn en stapt dan naar buiten om 06:55 want dan komt de schoolbus hem ophalen voor de deur.
Na een rit van 40 minuten is hij op de school in Åsele aangekomen en kan hij nog even wat voor zichzelf doen.
Om 8 uur begint school en hebben ze om 11 uur lunchpauze met de gehele school in het restaurant.
De leraren zitten gewoon gezellig aan tafel met de kinderen.
Ze eten warm, je hoeft ze geen eten/drinken mee te geven en als ze tussendoor honger hebben kunnen ze naar het restaurant lopen want de kok heeft altijd nog wel wat over.
Jayden zit in een klas met 18 kinderen en 2 juffen.
De kinderen kunnen allemaal super goed Engels maar wel is tegen Jayden vertelt dat de juffen na de vakantie niet meer snel naar Engels zullen omschakelen omdat hij gewoon mee moet kunnen in het Zweeds. Om 2 uur is hij klaar met school en kan dan naar de naschoolse activiteit tot het tijd is dat de bus hem weer komt halen om of thuis of op de camping af te zetten.
Het is trouwens een telefoonloze school, als hij de klas in komt gaat de telefoon in een lade van de juf en deze krijgt hij pas weer als het tijd is voor de bus om opgehaald te worden.
Hij zit op een school met, jawel, 100 kinderen!
Bij Dylan is het een iets ander verhaal haha.
Hij gaat in Fredrika zelf naar school, 2 straten verderop, waar wel geteld 8 kindjes op de hele school zitten en 2 juffen.
Dat is toch geweldig zoveel aandacht voor een kind op school!
Ook hun hebben een schoolrestaurant dus ik hoef hem ook niets mee te geven.
Ik heb ze nog nooit zo happy gezien, ook omdat ze hier niet aan huiswerk doen.
De juffen bij Jayden op school zeiden 'Waarom huiswerk meegeven? Jullie zijn de ouders, niet de leraren.'
Nu hebben ze 10 weken zomer vakantie en moeten ze op 24 augustus weer naar school.
Weet je wat ook gaaf is?
Dat de camping al super goed draait, dat hadden we echt niet verwacht voor ons eerste seizoen.
De gasten komen vaak binnen en dan zeggen ze 'we boeken voor 1 nachtje' maar 9 van de 10 keer eindigen ze met meer dan 1 nachtje haha want dan genieten ze zo van alles hier dat ze er nog langer van willen genieten.
Ons toppunt tot nu toe was alle stuga's vol en 16 campers/caravans hebben staan.
Heerlijk toch!
Ook serveren we eten in ons restaurant, gewoon simpel eten, frietjes, hamburgers, schnitzels, salades..
Uiteraard hebben we ook FIKA en de daarbij behorende lekkernijen, ijsjes, drinken.
Ook verkopen we souveniers, tshirts die worden bedrukt door een vriendin uit het dorp, bekers, knuffels, magneten, stickers.
Nu hebben we ook sinds kort verse broodjes die we bakken in de ochtend op bestelling, heerlijk vinden de mensen dat.
We hebben al heel veel leuke en goede reviews gekregen van mensen die hier zijn geweest, dat doet je goed om zoiets te lezen.
Dat geeft je elke ochtend extra spirit om op te staan en naar de camping te gaan.
De dagen zijn lang, de nachten kort.
Straks in het winterseizoen is het weer anders.
Nu is de zon maar iets meer dan 3 uur onder en het word niet eens donker.
Over een paar maanden is de zon amper op, ongeveer uurtje of 5.
Dat zal ook wennen zijn maar ook dat zal zijn charmes hebben.
Oh en het fabeltje over koude winters, minder muggen..
Dat gaat niet op!
We hebben hier een explosie van muggen gehad en het is hier in de winter toch echt goed koud tussen de -20 en -40.
Hier hadden we eind juni 2 weken van boven de 30 graden, dat is voor hier te warm dat is te vergelijken met 35 graden.
Dan doe je dus niet veel meer, ja de jongens hebben veel gezwommen haha zijn bruin als beren en vinden het geweldig de rust hier op de camping, het vrije leven.
Vaak als we richting de winkels gaan, 90 of 40 minuten rijden is maar net welke kant we op gaan en voor welke winkels we weggaan komen we altijd wel wilde dieren tegen.
Rendieren, elanden, vossen.
De kleine bruine beer zijn we nog niet tegen gekomen maar we weten dat die er is, is een paar weken geleden veel gespot met jonkies vlakbij Fredrika.
We zullen ze dus ongetwijfeld nog tegenkomen.
Voor nu sluiten we onze blog weer even af en gaan we verder met het harde werken op de camping.
Het leven van een campingbaas gaat niet over rozen ;)
Reactie plaatsen
Reacties